8 Muhteşem Keşfedilmiş Hayalet Gezegen

İnsanoğlu geçen zaman içinde pek çok gezegeni daha yakından tanıyabilmek için bu gezegenlere çeşitli araçlar gönderdi. Bu yüzden artık etrafımızdaki gezegenlerde ne olduğuna dair iyi bir fikrimiz var. Bundan önce de gökbilimciler binlerce yıllık güneş sisteminin hareketlerini takip ettiler. Bazen şaşkınlıklarını gizleyemezlerdi. Acaba gördükleri hayalet gezegen sadece birer yanılsama mıydı?

8 Hayalet Gezegen

1.     Theia

Ay’ın geçmişi uzun zamandır bir gizemdi ve 19. yüzyıldan itibaren bunu çözmek için üç rakip teori ortaya çıktı. Birinde, Dünya ve Ay, güneşten koparak aynı noktada bir araya geldi. Bir başkasında, Dünya o kadar hızlı döndü ki Ay, Dünyadan koptu. (Bu teoride Pasifik Okyanusundaki büyük çukurun ayın koptuğu yer olarak belirtilir.) Üçüncüsü de, Ay başka bir yerde oluştu ancak Dünya tarafından ele geçirildi.

[irp posts=”5294″ name=”Marsta Yaşamak Gelecekte Mümkün Mü?”]

Ama bu teorilerden hiçbiri mevcut Dünya-Ay sistemini yeterince açıklayamadı. 1970’lerde yeni bir teori ortaya çıktı: Dev bir etkinin Ay’ı oluşturduğu. Mars büyüklüğünde bir gezegen patlamış ve parçalardan biri Dünya’nın yörüngesine kadar gelmişti. İşte bu patlayan hayalet gezegen için Theia adı verildi (Yunan Ay tanrıçası).

2.     Vulcan

Bu gezegen Mr. Spock’ın gezegeni değil. Bazı 19. yüzyıl gökbilimciler tarafından Güneş’e en yakın gezegen olduğu düşünülür. 1859’da Fransız gökbilimci Urbain-Jean-Joseph Le Verrier, Güneş’e çok yakın bir veya daha fazla gezegenin, hatta bir asteroit kuşağının neden olduğu değişimi açıkladı.

Amatör astronom Edmond Lescarbault, Le Verrier’e 26 Mart 1859’da Güneş’in arasında karanlık bir nokta bulduğunu söyledi. Le Verrier bunun gezegenlerden biri olduğuna emindi ve ona Vulcan adını verdi. Bununla birlikte bu durum onaylanmadı ve güneş tutulmaları sırasında dikkatlice yapılan aramalar hiçbir şeyi çözmedi. Sorun, Newton’un yerçekimi yasasının tam bir açıklaması olmamasıydı.

Einstein, 1915’te Einstein tarafından bulunan genel görelilik kanununa kadar konu çözümlenemedi. Einstein’ın teorisinde yerçekimi bir cismin etrafındaki uzay-zamanın bükülmesi olarak tanımlanır. Newton’un yasaları, güneş sisteminin geri kalanı için güzel şekilde işe yarıyordu ancak Güneş tarafından uzay zamanının bükülmesinin tüm gezegenler arasında en belirgin olduğu Merkür’de bu işe yaramadı. Einstein, Merkür’ün kendi dönemine ilişkin hareketini Vulkan’a gerek kalmadan tam olarak hesaplayabildi.

3.     Süper Dünyalar

Birçok yıldız, “süper Dünyalar” olarak adlandırılan, bizimkinden daha büyük, 100 gün veya daha kısa sürelerle yakından dönen büyük kayalık gezegenlere sahiptir. Güneş sistemimizin sadece küçük bir gezegeni var. Merkür, Güneş etrafındaki turunu 88 günde tamamlıyor.

[irp posts=”5334″ name=”Jüpiter Gezegeni Hakkında Bilmek İsteyecekleriniz”]

Öyleyse neden güneş sistemimizde süper Dünyalar yok? Cevabı Jüpitere sahip olduğumuz için olabilir. Bilgisayar modelleri, güneş sistemimizin tarihinde, Jüpiter’in şu anki konumundan daha içeri giderek ve Güneş’e yaklaştığını gösteriyor. Bu durum Süper Dünya bölgesindeki gezegenlerin yörüngelerini daha eliptik olacak şekilde değiştirdi. Süper Dünyalar olsaydı, Jüpiter’in ötelediği uzaydaki parçalarla daha sık çarpışırlardı ve sadece on binlerce yıl sonra her şey güneşe düşerdi.

4.     Mars Impactor

Ay gibi, Mars da çok farklı iki tarafa sahiptir. Nispeten pürüzsüz kuzey yarım küre, güney yarımkürenin dağınık dağlık alanlarına göre rakımda 9 kilometre daha alçaktır. Bu fark için erken güneş sistemindeki şiddet bir açıklama olabilir. Aynı zamanda, Theia’nın Dünya’ya çarpmış olabileceği gibi ağır bir cisim de Mars’a çarpmış olabilir. Eğer böyleyse Mars’ın kuzey yarımküresini güneş sistemindeki en büyük darbeye bağlı oluşan kriter yapıyor.

5.     Asteroit Kuşağı

1766’da Prusyalı gökbilimci Johann Titius, gezegenlerin Güneş’ten olan uzaklıklarının matematiksel bir yol izlediğini fark etti. Bu bulgu, 1772 yılında Alman gökbilimci Johann Bode tarafından popülerleştirildi ve Bode’in kanunu olarak bilindi. Yasa, bilinen altı gezegenin (Merkür, Dünya, Mars, Venüs, Jüpiter ve Satürn) mesafelerine çok iyi uyuyor, ancak aynı zamanda Mars ve Jüpiter arasında bir gezegen olması gerektiğini öngörüyordu.

Uranüs, 1781 yılında, yedinci bir gezegen için öngörülen mesafeye yakın bir yerde keşfedildi ve Mars’ın ötesindeki gezegen arayışını hızlandırdı. 1 Ocak 1801’de İtalyan rahip Giuseppe Piazzi, beklenen mesafede Ceres’i (şimdi cüce bir gezegen olarak sınıflandırılmış) buldu.

Astronomlar Bode’in yasasının geçerliliğine önem vermekteydi, ancak ilerleyen altı yıl içinde Mars-Jüpiter boşluğunda üç nesne daha (Pallas, Juno ve Vesta) keşfedildi. Bode’in yasasında sadece küçük parçalar bulunduğundan, asteroitlerin büyük patlama ya da çarpışmalarla parçalanan bir gezegenin kalıntıları olduğu düşünülüyordu. Ancak bu fikir kabul görmedi. Asteroit kuşağının tüm kütlesi Ay’dan daha azdır ve Jüpiter ile çekimsel etkileşimler, bir gezegenin orada oluşmasına izin vermez.

6.     Nibiru

Yazar Zecharia Sitchin, 12. Gezegen adlı kitabında (1976), eski Sümer metinlerinin Nibiru adlı bir gezegenin varlığını ortaya çıkardığını iddia etti. Hayalet gezegen Nibiru, internette bir komplo teorisi olarak yola çıktı ve diğer astronomik nesnelerin fotoğraflarının yanında NASA’nın açıklamalarında Nibiru’yu bilinçli olarak sakladığı öne sürüldü. Nibiru daha sonra 21 Aralık 2012’de Maya takviminin sona ermesiyle gündeme gelmişti.

[irp posts=”5080″ name=”Burçlar Değişti Mi? NASA’nın Açıklamasına Göre Burçlar”]

7.     Planet X

Neptün’ün 1846’da keşfinden sonra, arayış başka, daha uzaktaki bir gezegen için başladı. Araştırma Lowell Gözlemevinde devam etti ve başarı 1930’da geldi: Clyde Tombaugh Pluto’yu buldu. Ancak küçük bir problem vardı. Plüton çok küçüktü. Uzay araştırmacısı Voyager 2’nin Neptün’ün kütlesini çok daha hassas bir şekilde ölçmesiyle bazı rahatsızlıklar ortadan kalktı. Sonrasında devam eden araştırmalar hep bir Planet X adlı gezegenin varlığını bulmak içindi. Ancak böyle bir hayalet gezegen olmadığı ilerleyen zamanlarda anlaşıldı.

8.     Nemesis

1984 yılında paleontologlar David Raup ve J. John Sepkoski, büyük tükenmelerin 26 milyon yıllık düzenli bir süre içinde gerçekleştiğini iddia eden bir bildiri yayınladı. İki farklı gökbilimci grubu bir açıklama önerdi: Güneş’in keşfedilmemiş bir arkadaş yıldızı Nemesis vardı ve 26 milyon yıldır dönüyordu. Hayalet gezegen Nemesis Güneş’e en yakın noktasındayken, Oort bulutundaki kuyruklu yıldızları rahatsız eder. Bazı gökbilimciler ise böylesine geniş bir yörüngenin yıldızları geçirerek kolayca bozulabileceğini belirtti.